Ik wil ook luizen! 

Ik ben de jongste van 5 kinderen. Mijn oudste zus en ik schelen 8 jaar, dus tegen de tijd dat ik naar de basisschool mocht, vertrok zij al naar de middelbare. Prachtig mooi vond ik dat, al dat huiswerk waar zij elke dag mee thuis kwam. Super geconcentreerd op haar kamer zat ze hard te werken met mooie pennen en een vrolijk muziekje aan. Heerlijk leek me dat. Later gebeurde hetzelfde met mijn andere broer en zus en tegen de tijd dat ik in groep 7 zat, kwam iedereen thuis van de de middelbare met huiswerk en mooi schrijfwaar. Jaloers dat ik was! Little did I know… 

Mijn 2e zus had zoiets ook, maar dan met luizen. 4 Nichtjes en neefjes bleven een keer logeren en het was een dolle boel. Alleen, ‘s avond bleek iedereen luizen te hebben en zij moesten daardoor met zijn allen op 1 kamer slapen. Behalve mijn 2e zus. Daar was geen luis te bekennen. Dus als voorzorgsmaatregel werd zij in een andere kamer geplaatst. Alleen en kriebel-vrij. Verdrietig dat ze was! ‘Ik wil ook luizen!!’ riep ze stampvoetend en boos door de woonkamer. Want hoe ongezellig was het om niet bij de jeukende nichten en neven te slapen. Little did she know… 

Mooi hè, hoe de waarheid van een kind zo anders kan zijn dan de realiteit door volwassen ogen. Zo hebben we Sem een keer boos moeten toespreken omdat hij per se een ballon wilde, want zijn zus had er ook 1 gekregen na haar operatie. Wij moe, maar opgelucht en blij dat alles goed was verlopen, hij verontwaardigd dat niemand iets voor hem had gekocht. Hij eiste – schreeuwend en al – een operatie zodat hij ook een ballon zou krijgen. Little did he know… 

Hoe is dat bij jullie? Hebben jullie kinderen ook gezeurd om een behandeling bij de dokter, vanwege een mooi cadeautje dat broer of zus kreeg? Of kom ik gewoon uit een gekke familie?

Liefs, Fabrina