SuperHeld!

Zowel Sem als Elin is geboren met een aantal aangeboren afwijkingen, waaronder een heupafwijking. Bij Sem waren beiden heupen uit de kom, bij Elin was 1 heup sub-geluxeerd, zoals dat dan zo mooi heet. 

Jaren achter elkaar stond ons leven in het teken van de ziekenhuisbezoekjes die er bij kwamen kijken. Controle-afspraken, gipskamer-afspraken, opname-afspraken, operatie-afspraken, bel-afspraken, voor-de-zekerheid-nog-even-langs-de-dokter-want-ik-maak-me-toch-een-beetje-zorgen-afspraken.

Hoewel ik van nature positief ben ingesteld en ik de afspraken altijd met een lach tegemoet kwam, werd het me op een gegeven moment toch echt te veel en kwamen al die afspraken, samen met de waterige machine-chocolademelk, mijn neusgaten uit. 

Want voor een lange tijd, speelde ons leven zich af in het ziekenhuis. We zagen artsen, verpleegkundigen en therapeuten vaker dan onze eigen familie. We werden herkend en met open armen ontvangen op diverse afdelingen. We hadden geen uitleg meer nodig tijdens een opname van 1 van de 2. We wisten alle gangen van zaken en dat stelde ons vreemd genoeg heel erg gerust. Het was bekend terrein, en dat is natuurlijk raar op een plek waar zieke mensen zijn. 

Het was ons leventje als ziekenhuisgezin. 

Als ik nu terugdenk aan die periode, dan vraag ik me soms echt af hóe we het allemaal voor elkaar hebben gekregen. Waar haalden we de kracht vandaan om week in, week uit onszelf weer naar het ziekenhuis te slepen? Waar kwam de energie vandaan om met een frisse en heldere blik alle informatie tot ons te nemen? Als leek te begrijpen wat een medisch specialist ons met dure woorden probeerde te vertellen? Hoe stoer is het eigenlijk dat we er altijd voor de kinderen konden zijn, hoe zwaar en pittig dit voor ons als ouders was? 

Het ouderschap kent vele gezichten, zowel positief als negatief. Maar het ziekenhuis-ouderschap kent er eigenlijk maar 1 en dat is: JE BENT EEN SUPERHELD! 

En laat niemand anders jou vertellen dat het niet zo is. 

Wat vind jij stoer van jezelf als ziekenhuis-ouder? 

Liefs, Fabrina

Add A Comment