Elin trekt zich veel aan van wat anderen van haar vinden. Daar kan ze dan nachten wakker van liggen en verdrietig over zijn. Een jongetje op school vond haar tekening niet mooi. Een andere keer was het een meisje dat zei dat ze kraste in plaats van netjes tekende. Weer een ander voorbeeld was die keer dat ze zich super mooi en netjes wilde aankleden, want dan zouden de andere kinderen haar vast en zeker lief vinden. Elin is onzeker en heeft nog niet veel zelfvertrouwen in relatie tot anderen. Vooral kinderen. 

Je ziet het vaker bij kinderen die al vroeg iets heftigs hebben meegemaakt. Kinderen die (als baby of peuter) een operatie hebben ondergaan of veel in het ziekenhuis zijn geweest voor diverse onderzoeken, laten vaker faalangstig gedrag zien wanneer ze naar school gaan. Wat in onze ogen misschien wordt gezien als iets kleins (zoals het krijgen van buisjes of het knippen van keelamandelen) kan voor die kleintjes heel traumatisch zijn. Wij weten als volwassenen dat het niet iets ernstigs is en daarbij weten we meestal redelijk goed om te gaan met de situatie. Maar voor jouw kleintje is dat heel anders. Ga maar eens na: vreemde mensen om je kind heen, iemand die steeds aan je lijf zit terwijl je dat misschien niet wilt, in slaap vallen bij papa en mama en wakker worden zónder hen maar mét pijn, niet weten wat er gaat gebeuren. Dit kan veel indruk maken op een kind. 

Stel je kind gerust wanneer je merkt dat jouw kind zich veel aantrekt van andere kinderen. Blijf vertellen dat ze bijzonder is. Dat je trots op hem bent, wat er ook gebeurt. Benoem ook werkelijk iets waar je trots op bent en WAAROM. Dus in plaats van te zeggen: ik ben trots op je, omdat je bij de dokter bent geweest. Kun je ook zeggen: ik ben trots op je, want ik zag dat je het spannend bij de dokter vond en je liet hem tóch even naar je hart luisteren. Je bent heel dapper. 

Of doe dit Verbindingsspel met veertjes en een lied over een hele trotse pauw.

Reken maar dat het zelfvertrouwen van je kind dan gaat groeien. 

Liefs,

Fabrina