‘Maahaaam, ik heb gespuuguuuhuuugd!’

Ik hoor een sippig kreetje van boven komen. Hij voelde al warm met het naar bed brengen, dus we hadden al wat maatregelen getroffen.

Boven maakt mijn man alles schoon, terwijl ik me ontferm over Sem, die duidelijk in paniek is van het overgeven. Al met al kan ik hem kalmeren door rustig wat voor hem te zingen en na een laatste golf een paar uur later, slapen we allemaal goed door tot de volgende ochtend.

2 dagen later heeft hij nog steeds koorts, wordt de nachts een paar keer in paniek wakker en ook Elin en ik moeten er aan geloven. Moe, ziek, verkouden, spugen, hoofdpijn, duizelig: het hele pakket (of: de Grote Schoonmaak, zoals een vriendin me liefdevol zei). Slapen lukt me niet goed, voel me veel te onrustig. Sem heeft er ook moeite mee. Maar ondertussen verlang ik naar de stilte van de slaap.

Ik zoek op Spotify rustige (piano)muziek. Het werkt. Binnen 5 minuten (althans, dat denk ik, ik was er niet helemaal bij) ben ik in dromenland en wordt 2,5 uur later wakker omdat de muziek is gestopt. Telefoonbatterij leeg. Mijn batterij weer iets gevuld.

We zijn nu bijna een week verder. Ik slaap nog veel over de dag. Sem en Elin liggen nog vooral op de bank. Filmpjes kijken en muziek luisteren.

Maar vandaag kwam ik beneden en zag het liefste tafereel dat ik me kan wensen. Sem, zittend op de bank. Elin, knippend aan de knutsel. Samen hun lievelingsliedjes aan het zingen.

Ze voelen zich weer beter. Ze knappen weer iets op. En hoe mooi heeft de muziek zich een weg weten te vinden in ons herstel. 😍